Zaproszenie na spotkanie poświęcone Barbarze Brukalskiej
Zapraszamy na organizowane przez Stowarzyszenie Żoliborzan oraz Towarzystwo Przyjaciół Warszawy wydarzenie poświęcone Barbarze Brukalskiej – architektce, profesor Politechniki Warszawskiej, dizajnerce, wielkiej damie światowej awangardy, żoliborzance w piątek 22 listopada o godzinie 17:00 w Społecznym Domu Kultury (ul. Słowackiego 19a - wejście od strony restauracji Antrakt) oraz w sobotę 23 listopada o godzinie 11:00 spacer przy skwerze Brukalskich od strony ul. Niegolewskiego.
W piątek 22 listopada o godzinie 17:00 w Społecznym Domu Kultury (ul. Słowackiego 19a - wejście od strony restauracji Antrakt) opowiadać o niej będzie prof. Marta Leśniakowska, a następnie odbędzie się panel, w którym weźmie udział między innymi arch. Maria Brukalska – synowa Barbary – wieloletnia Wojewódzka Konserwator Zabytków, obecna wiceprezeska Stowarzyszenia Żoliborzan oraz varsavianista Tomasz Pawłowski.
Po spotkaniu zapraszamy na poczęstunek.
Następnego dnia, w sobotę 23 listopada o godzinie 11:00 zapraszamy na spacer „Osiedle społeczne Barbary Brukalskiej”, który poprowadzi prezes Stowarzyszenia Żoliborzan Michał Rapacki. Zbiórka na skwerze Brukalskich od strony ul. Niegolewskiego.
Partnerami wydarzenia są Dzielnica Żoliborz, Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa, Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa – Żoliborz Centralny oraz stowarzyszenie Przyjaciele Żoliborza i Bielan.
facebook.com/StowarzyszenieZoliborzan
www.zoliborzanie.org
OSIEDLE SPOŁECZNE Barbary Brukalskiej
Chociaż w tym roku mija 125 lat od urodzin Barbary Brukalskiej (1899 - 1980), trudno oprzeć się wrażeniu, że to postać na wskroś nowoczesna, na miarę XXI wieku.
Jeśli myślimy o Żoliborzu jako o dzielnicy awangardowej architektury, dobrze zaprojektowanej przestrzeni wspólnej - pełnym zieleni najlepszym miejscu do życia, to zawdzięczamy go między innymi właśnie Barbarze Brukalskiej.
Była jedną z tych kobiet, które po odzyskaniu przez Polskę niepodległości włączyły się w budowę nowego Państwa, ale na własnych zasadach.
Barbara Sokołowska najpierw studiowała ogrodnictwo i rolnictwo na SGGW w Puławach, a w roku 1921 zapisała się na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Właśnie tu poznała swojego przyszłego męża Stanisława Brukalskiego, z którym wkrótce stworzyli zgrany duet - razem przygotowali wiele wybitnych i nowatorskich projektów.
Przyjaźnili się i spotykali z najwybitniejszymi przedstawicielami europejskiej awangardy architektoniczno-urbanistycznej, przede wszystkim z Le Corbusierem, w Polsce założyli grupę Praesens.
Zamieszkali na Żoliborzu, gdzie wybudowali sobie „dom własny” na ul. Niegolewskiego (1927-28), który został nagrodzony na wystawie w Paryżu w 1937 roku i do dziś jest jednym z najciekawszych zabytków naszej dzielnicy.
Do projektowania swojego żoliborskiego osiedla zaprosiła Brukalskich Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa założona przez kooperatystów, idealistów, którzy chcieli dla robotników i niezamożnej pracującej inteligencji budować osiedle w duchu Szklanych Domów Stefana Żeromskiego. Osiedle Społeczne. Brukalscy zaprojektowali kolonie IV, VII, IX, a po wojnie XI, XII i XIII – Dom dla Samotnych oraz Społeczny Dom Kultury z teatrem Komedia.
Przestrzeń, w której żyjemy bezpośrednio wpływa na nasze życie, na jakość relacji społecznych, na to jak myślimy o świecie. Przyjaźnie ukształtowana, dobrze pomyślana i zielona sprzyja nie tylko dobremu nastrojowi, ale przekłada się na jakość całej naszej egzystencji. To coś więcej niż tylko dobra architektura i Barbara Brukalska znakomicie zdawała sobie z tego sprawę.
Oprócz budynków i przestrzeni wspólnych projektowała również funkcjonalne, ergonomiczne i oryginalne wnętrza zwracając uwagę na potrzeby użytkowników. Dziś nazwalibyśmy ją „dizajnerką”.
Kuchnia Brukalskiej – jeden z najbardziej znanych jej projektów – została pomyślana jako kompaktowe laboratorium nowoczesnej, pracującej pani domu.
Szczególną wagę przywiązywała do zieleni. Dużo mówi o niej historia starej gruszy, która rosła tam, gdzie powstać miała XIII kolonia – gdy Barbara zorientowała się, że drzewo musi zostać wycięte, bo koliduje z projektem zmieniła projekt tak, by grusza pozostała i rosła dalej w półkolistej wnęce budynku.
Barbara została pierwszą kobietą - profesorem na Politechnice Warszawskiej (1948), jednak w trudnych latach powojennych Brukalscy byli traktowani przez władze z nieufnością.
„Zasady społeczne projektowania osiedli mieszkaniowych” wydana wówczas książka autorstwa Barbary Brukalskiej trafiła na indeks ksiąg zakazanych, a cały nakład zniszczono – uznano, że zawiera treści wrogie ideologicznie i promuje szkodliwy indywidualizm.
