Pracownia Piotra Bujnowskiego otrzymała wyróżnienie w konkursie na pawilon Muzeum Archeologicznego w Biskupinie!

Zespół autorski:
Aleksandra Adamska (studentka WAPW),
Sandra Namyślak (studentka WAPW),
Szymon Pałczyński (student WAPW),
Ewa Grządka (absolwentka WAPW),
Maciej Koczocik (nauczyciel WAPW),
Piotr Bujnowski (nauczyciel WAPW).

Główne założenia ideowe i projektowe:
Szanując spuściznę naszych przodków, żyjemy, pracujemy i tworzymy w czasach nam współczesnych, których to jak najlepsze świadectwo powinniśmy pozostawić dla następnych pokoleń. Podstawowe rozwiązania projektowe skupiają się na odpowiedziach na kluczowe naszym zdaniem zagadnienia:

- Istniejący krajobraz i relacje budynku z otoczeniem - nowy budynek jako kolejny PUNKT - przystanek na mapie rezerwatu archeologicznego Biskupin,

- Architektura budynku jako odnalezienie ciągłości historii kultury i tradycji budowania, z jednoczesnym wykorzystaniem współczesnej wiedzy i technologii - kontynuacja historii DREWNA i technologii budownictwa drewnianego,

- Sposób funkcjonowania muzeum, z uwzględnieniem możliwości prowadzanie czytelnej i poprawnej chronologicznie ścieżki zwiedzania rezerwatu i ekspozycji w budynku - pawilon jako TŁO dla zdarzeń, scenariusza zwiedzania, cyklu edukacyjnego, prezentowania zbiorów.

- Odpowiedzialne projektowanie „Tu i Teraz” czyli: Cyrkularność (pozostawienie i adaptacja istniejącej struktury żelbetowej, istniejącego budynku muzealnego); Źródła energii (gruntowe wymienniki ciepła, instalacja fotowoltaiczna, pełna rekuperacja); Naturalna wentylacja (przewietrzanie pawilonu dzięki odpowiedniemu ukształtowaniu fasad i orientacji bloków funkcji); Wykorzystanie Szarej wody; Zielony dach: Oparcie o lokalnych producentów.

Muzeum Archeologiczne w Biskupinie jest miejscem wyjątkowym prezentującym na wspólnym obszarze pozostałości i rekonstrukcje kultur obejmujących prawie 10 tys. lat obecności człowieka na tych ziemiach. Niniejszy projekt jest propozycją wpisania się istniejący kontekst krajobrazowo-kulturowy z jednoczesną intencją stworzenia współczesnego ponadczasowego obiektu muzealnego.
Rozwiązania materiałowe i przestrzenne mają integrować budynek z otoczeniem i jednocześnie wyraźnie wskazywać, że nowa architektura powstała „Tu i Teraz”.
Wizje lokalne na terenie muzeum, jak również obserwacja Festynu Archeologicznego dały szereg przemyśleń projektowych, które uzupełnione w fazie koncepcyjnej o pracę ze studialną makietą stały się podstawą do głównych decyzji przestrzenno-funkcjonalnych.

Natężenie gości w szczycie sezonu, a w szczególności podczas festynów jednoznacznie wskazało na konieczność stworzenia wokół budynku niezależnych przestrzeni zewnętrznych o różnym charakterze i funkcji. Wynikającymi z tego podstawowymi dyspozycjami projektowymi były decyzje o uwolnieniu większego terenu otwartego od strony północnej oraz o lokalizacji głównej strefy wystawienniczej na kondygnacji podziemnej, bezpośrednio pod obszarem piknikowym i amfiteatrem.

Projekt proponuje możliwość wygodnej, obsługiwanej z dwóch stron cyrkulacji gości i CZYTELNEGO poruszania się po obiekcie. Podstawowym celem stała się INTUICYJNOŚĆ narracji budynku. Dwie symetrycznie umieszczone klatki schodowe, wraz z sąsiadującymi windami wprowadzają użytkowników w ciąg pomieszczeń wystawienniczych nanizanych na logiczną ścieżkę chodzenia, jawnie pokazując zagłębianie się w tektonikę terenu — podziemne przestrzenie.

Scenariusz... Schemat ten w połączeniu z modularnym układem konstrukcji i możliwym do elastycznego dopasowania podziałem na mniejsze segmenty i przestrzenie zapewnia różne sposoby prezentacji i zwiedzania. W zależności od liczby i natężenia zwiedzających możliwe jest niezależne wprowadzanie grup o różnej wielkości z dwóch odrębnych kierunków i chronologii.
Uzasadnienie jury konkursu:
“Praca charakteryzuje się transparentnością architektury oraz starannie opracowanym i rozbudowanym programem przestrzeni zewnętrznych, z którymi kubatura budynku łączy się harmonijnie poprzez wyjątkowo obszerne podcienia. W połączeniu z całkowitym przeszkleniem fasady stwarza to pożądany efekt wnikania krajobrazu do wnętrza budynku. Szerokie podcienia tworzą dodatkowe możliwości aranżowania wydarzeń w przyległym terenie, niezależnie od warunków atmosferycznych. Jako jeden z niewielu, projekt wykorzystuje część konstrukcji istniejącego pawilonu.”