Wyróżnienie w Konkursie dla Młodych Architektów - Piotr Gontowski: "„Zamieszkiwanie wewnątrz miejskiego podwórza. Dom mieszkalny na warszawskich Sielcach"

Najprymitywniejsze budynki są właściwie samym dachem. Gdy dach jest niewidoczny, jeżeli jego istnienie nie jest odczuwane wokół budynku lub gdy nie można z niego korzystać, wówczas ludzie nie mają podstawowego poczucia schronienia. (…) Dach powinien obejmować, przykrywać i otaczać zachodzące pod nim procesy życiowe

Christopher Alexander, Język Wzorców

 
Przedmiotem ninejszej pracy dyplomowej jest budynek mieszkalny zlokalizowany na jednym z podwórek na warszawskich Sielcach. Budowanie w centralnych dzielnicach, dogęszczanie zabudowy i wykorzystywanie już istniejącej infrastruktury jest kuszącą alternatywą wobec rozlewania się metropolii i tworzenia trudnych w obsłudze przedmieść. Wybrana lokalizacja oferuje możliwość wzniesienia niewielkiego budynku mieszkalnego i eksploruje potencjał, jaki niesie tworzenie architektury schowanej wewnątrz bloku zabudowy.

Budowanie w takich miejscach stanowi okazję do refleksji nad tym, jak nowe budynki powinny wpisać się w zastany kontekst. Punktem wyjściowym dla rozważań nad architekturą projektowanego budynku była bliskość socrealistycznej zabudowy. Ambicją projektową było stworzenie obiektu, który wpisałby się w tę przestrzeń, niekoniecznie powielając historyczne wzorce znajdujące się dookoła.

O charakterze podwórka decydują wielospadowe dachy, którymi przykryte są okoliczne budynki oraz liczne okna dachowe, lukarny i kominy, które wystają ponad skosy dachówek. Nadają one tej przestrzeni ludzką skalę i tworzą nieregularne, miejscami chaotyczne zwieńczenia, które zdają się być naturalnym przedłużeniem nieregularnej, bujnej zieleni wkomponowanej w krajobraz Sielc. Dlatego już na początku procesu projektowego spadzisty dach został uznany za element, który powinien objawić się w końcowym projekcie i to o niego została oparta niniejsza koncepcja architektoniczna.