Finalista w w Konkursie dla Młodych Architektów - Przemysław Kiełb: "LAZARET 2.0 - Mobilna architektura na przykładzie szpitala polowego w Warszawie"
Finalistą Konkursu dla Młodych Architektów 4YoungArchitects organizowanym przez magazyn Builder Polska został absolwent naszego wydziału Przemysław Kiełb. Jury doceniło jego pracę magisterską pt. „Mobilna architektura w czasach pandemii na przykładzie współczesnego lazaretu w Porcie Żerańskim w Warszawie” obronioną pod kierunkiem dr hab. inż. arch. Radosława Achramowicza, prof. PW. Gratulujemy!
Opis projektu:
Zadaniem podjętym w ramach projektu dyplomowego była próba odpowiedzi zarówno na ówczesne wymogi stawiane przez świat dotknięty globalną epidemią, jak i te prognozowane, będące następstwem zmian klimatycznych, konfliktów zbrojnych czy ruchów migracyjnych – architektoniczna potrzeba zaproponowania rozwiązań, niwelujących palący problem braku niezbędnej infrastruktury do walki z chorobą zakaźną czy skutkami kataklizmów.
Analizując historie rozwoju architektury kwarantanny oraz szpitali polowych, a także technologii pneumatycznej i mobilności w architekturze, wydobyto z nich szereg „dobrych praktyk”, a swoje rozwiązanie oparto na przenośnych modułach wielokrotnego użytku, które mogłyby stać się częścią globalnej sieci dystrybucji.
Projekt współczesnego szpitala polowego zintegrował w sobie autorskie rozwiązania przestrzenno-funkcjonalne z podstawowymi potrzebami ludzkimi wynikającymi z izolacji. Zaproponowany został uniwersalny system autonomicznych jednostek umożliwiający skalowanie i rekonfigurację układu funkcjonalnego szpitala, pozwalający na dostosowanie obiektu do lokalnych potrzeb i dynamiki bieżących wydarzeń, a wszystko to przy zachowaniu wymiarów kontenerów normowanych – oszczędzających czas i koszty transportu, z koniecznością ich przestrzennej ekspansji.
Końcowa forma architektoniczna łączy w sobie twarde skorupy monokoków oraz miękkie struktury ekspansyjne z powłok PTFE. Pozwala to oszczędzić czas rozkładania, zapewnia lekkość konstrukcji oraz niezbędne zwiększenie kubatury, a przy tym zapewnia kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, porzucając minimalistyczne formy na rzecz takich, które stymulują pacjenta, nadając wnętrzu bardziej humanistyczny charakter w zgodzie z biofilią oraz salutogenezą, co stanowi odpowiedź na wyzwania niepewnej przyszłości.
