Wyniki ogólnopolskiego konkursu dla absolwentek i absolwentów wydziałów architektury na najlepszy prośrodowiskowy projekt dyplomowy

W sobotę 20 maja po raz drugi obchodziliśmy Święto Wydziału Architektury PW. Podczas wydarzenia poznaliśmy laureatów konkursu na najlepszy dyplom prośrodowiskowy: Ogólnopolski konkurs dla absolwentek i absolwentów wydziałów architektury na najlepszy prośrodowiskowy projekt dyplomowy. Mitygacja Antropopresji oraz Adaptacja do Zmian Klimatu w Architekturze i Urbanistyce.

Sąd konkursowy

  • Przewodniczący: dr hab. inż. arch. Krzysztof Koszewski, dziekan Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej
  • dr hab. inż. arch. Aleksander Asanowicz, prof. PB, dziekan WA Politechniki Białostockiej
  • prof. dr hab. inż. arch. Barbara Gronostajska, dziekan WA Politechniki Wrocławskiej
  • dr hab. inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak, prof. PK, dziekan WA Politechniki Krakowskiej
  • dr inż. arch. Barbara Świt-Jankowska, prodziekan WA Politechniki Poznańskiej
  • arch. Piotr Jurkiewicz, wiceprezes OW SARP ds. Architektury Kryzysu Klimatycznego, Koło Architektury Zrównoważonej OW SARP
  • dr inż. arch. Dariusz Śmiechowski, Koło Architektury Zrównoważonej OW SARP
  • Maciej Szymanik, przedstawiciel fundatora nagród – firmy WSC 
  • dr inż. arch. Magdalena Grochulska-Salak, WAPW
  • dr inż. arch. Tomasz Majda, TUP, WAPW
  • dr inż. arch. Anna Nowak, WAPW
  • dr inż. arch. Mateusz Płoszaj-Mazurek, WAPW
  • dr inż. arch. Anna Tofiluk, WAPW, sekretarz Sądu Konkursowego
  • dr arch. kraj. Kinga Zinowiec-Cieplik, WAPW
 

Organizator

Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej

     

Partnerzy:

 

 

Nagrody:

   

 

 

 

KATEGORIA – PRACE INŻYNIERSKIE

WYRÓŻNIENIE SPECJALNE

dla pana

KANSTANTSINA TSVIATKOU

za pracę

ANTISQUAT NA PTASIEJ

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ

pod opieką

DR HAB. INŻ. ARCH. ANNY BAĆ

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

Projekt został wyróżniony jako istotny głos w trudnej dyskusji zarówno na temat praktycznych sposobów wychodzenia z bezdomności jak i rozwiązywania zbyt rzadko podejmowanego problemu gospodarki odpadami na skalę miejskiego kwartału.
Miejscem, na którym skupia się Autor jest wrocławskie Nadodrze - obszar, gdzie bezdomność, jej źródła i związane z nią problemy społeczne wyraźnie dostrzegalne są na co dzień. Proponuje kontrowersyjny, ale wart uwagi pomysł jakby „ucywilizowania” praktyk związanych z wtórnym wykorzystaniem tego, co można znaleźć wśród odpadów komunalnych u ich „źródła”. Dla osób, być może zbyt stereotypowo kojarzonych z takimi praktykami tworzy miejską plombę jako podstawowe schronienie o charakterze przypominającym squat.
Osoby w kryzysie bezdomności często nie chcą przenieść się do proponowanych im miejsc, a tu Autor zachęca do zamieszkania za pomocą zaoferowania specjalnej usługi w parterze – salonu śmieciowego czyli rozbudowanej w programie komory śmietnikowej, pozwalającej szczegółowo segregować, wymieniać i używać pewną część porzuconych rzeczy.

III NAGRODA – 2 000 PLN

dla pani

ZUZANNY JAKUBOWSKIEJ

za pracę

METABOLICZNE CENTRUM ODNOWY W PUŁAWACH

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ

pod opieką

PROF. DR HAB. INŻ. ARCH. ELŻBIETY DAGNY RYŃSKIEJ

DR INŻ. ARCH. MICHAŁA PIERZCHALSKIEGO (PROMOTOR POMOCNICZY)

 

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

Praca została wyróżniona za udane połączenie idei architektury metabolicznej z otwartością funkcjonalną, wyrażonych we współczesnej formie.

Realizację szeroko rozumianego programu funkcjonalnego zespołu rekreacyjno-kulturowego, uzupełniającego założenie Pałacowo-Parkowe w Puławach, w tym teatru eksperymentalnego, umożliwia modułowa, otwarta i z założenia przystosowana do ciągłej transformacji przestrzeń wewnętrzna. Daje to podstawę do prognozowania nie tylko przydatności do bieżących celów, ale także długotrwałej przydatności obiektu do zmieniających się przyszłych potrzeb użytkowników.

Na podkreślenie zasługuje rozszerzenie idei metabolizmu lat 50-tych o współczesne materiałowe i energetyczne rozwiązania ekologiczne, wynikające z zasad gospodarki obiegu zamkniętego i minimalizacji śladu węglowego we wszystkich fazach życia obiektu.

II NAGRODA – 3 000 PLN

dla pani

DOMINIKI BEDNAREK

za pracę

NISKOEMISYJNE OSIEDLE MIESZKANIOWE DLA RODZIN PRACOWNIKÓW ROLNYCH, VISALIA, CALIFORNIA

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ

pod opieką

DR HAB. INŻ. ARCH. PAWŁA KIRSCHKE

 

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

Praca dyplomowa w części opisowej i projektowej jest skoncentrowana na projektowaniu zero-energetycznych budynków. Projekt zespołu zabudowy o zróżnicowanym programie stanowi przykład zwartej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej uzupełniony o tereny rekreacji, funkcje społeczne do integracji społeczności lokalnej oraz ogrody i szklarnie do uprawy roślin jadalnych.  W projekcie zastosowano odnawialne źródła energii, m.in. ogniwa perowskitowe na przegrodach szklanych. Opracowano system zagospodarowania  wody deszczowej, projektując retencję wody wraz z rozwiązaniami do ponownego wykorzystania. Projekt zagospodarowania terenu uwzględnia nasadzenia roślinności magazynującej wodę i odpornej na suszę. Zaprojektowano również nasadzenia zieleni wysokiej dla wprowadzenia naturalnych rozwiązań zacieniających. Zastosowano rozwiązania materiałowe i konstrukcyjne dla ograniczenia zużycia energii oraz zmniejszenia śladu węglowego.

Poza wymienionymi cechami projektu jury doceniło rozwiązania architektoniczne, szczegółowość analiz i rozwiązań oraz sposób prezentacji idei projektowej.

I NAGRODA – 5 000 PLN

dla pana

JAKUBA WĘGRZYNOWICZA

za pracę

MIEJSCE BYTOWANIA WIELOGATUNKOWEJ KOMUNY W ZWIERZYŃCU NA ROZTOCZU

– KONCEPCYJNE OPRACOWANIE PROJEKTOWE

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ

pod opieką

DR INŻ. ARCH. AGNIESZKI WOŚKO-CZERANOWSKIEJ

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

Praca pokazuje iż w centrum zainteresowania architektów powinni być wszyscy użytkownicy przestrzeni; udowadnia iż ludzie, zwierzęta, rośliny i grzyby, mogą żyć w harmonii. Koncepcja urbanistyczno-architektoniczna jest próbą odpowiedzi na zmianę paradygmatu postrzegania relacji człowiek - natura z podejścia przedmiotowego na podmiotowe. Projekt przedstawia formę międzygatunkowej kohabitacji, opartej na zasadach równoprawności.

Trudna lokalizacja poza zwartą zabudową, w krajobrazie niezurbanizowanym może budzić kontrowersje, ale logika projektu oraz jego filozofia, które stoją u podstaw, ukazują niezwykle dojrzałe i świadome podejście do uwarunkowań środowiskowych. Projekt w swych założeniach opiera się na nieinwazyjnych rozwiązaniach, umożliwiających eliminację negatywnych skutków zaistnienia ingerencji w krajobraz poprzez świadczące środowisku usługi w zakresie oczyszczania powietrza, magazynowania wody, wiązania dwutlenku węgla i podtrzymywania bioróżnorodności. Wykorzystanie naturalnych lokalnych materiałów (ziemia, drewno, słoma), częściowa samowystarczalności komuny opartej na ogrodnictwie, produkcji energii oraz przetwarzaniu odpadów to ważne wyróżniki pracy. Projekt charakteryzuje głęboka wrażliwość i świadomość współczesnych zagrożeń dla środowiska naturalnego, które dzięki przeprowadzonej analizie profili nie-ludzkich agentów, są eliminowane.

Praca głęboka ideowo, świadoma i inkluzywna środowiskowo a jednocześnie bardzo nowoczesna..... Przepięknie zaprezentowana i narysowana. Ukazuje bardzo wyrafinowany i dojrzały warsztat architektoniczny.

 

KATEGORIA – PRACE MAGISTERSKIE

WYRÓŻNIENIE SPECJALNE

dla pani

MAI MATUSZEWSKIEJ

za pracę

INTEGRACJA TERENÓW PORTOWYCH ZE STRUKTURĄ PRZESTRZENNĄ MIASTA –

KONCEPCJA RESTRUKTURYZACJI TERENU PORTU W USTCE

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ

pod opieką

DR HAB. INŻ. ARCH. MAŁGORZATY MIRECKIEJ

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

W pracy podjęto bardzo ważny temat zmian jakie zachodzą w miastach portowych. Projekt dyplomowy p. Maj Matuszewskiej pokazuje, iż przywracanie miastu zdegradowanych obszarów po portowych jest zadaniem wielowymiarowym o zasięgu lokalnym (miejskim) ale rozpatrywanym także w skali regionu: dziedzictwo przestrzenno - kulturowe, uwarunkowania przyrodnicze, hydrologiczne, klimatyczne jak również społeczne i ekonomiczne stoją u podstaw proponowanej przez Dyplomantkę strategii urbanistycznej. Autorka oparła swój projekt na celach zrównoważonego rozwoju oraz nowoczesnych ideach urbanistycznych: miasta rezylientnego, zwartego, zielonego i inteligentnego.

Praca udowadnia możliwość spójnej integracji z tkanką miejską poprzemysłowych przestrzeni, wprowadzając jak pisze autorka "nową jakość środowiska zamieszkania, na której skorzystają mieszkańcy (...) oraz okoliczne miejscowości." Projekt zakłada tworzenie miasta opartego na gospodarce cyrkularnej, zmniejszenia emisyjności (postawienie na OZE i ich dywersyfikację, liczne systemy odzysku ciepła, ekologiczny transport itp.), ochronie środowiska naturalnego i licznych przystosowaniach do zmian klimatycznych z wykorzystaniem zielonej i błękitnej infrastruktury zabezpieczającej m.in. przed podnoszeniem się wód w morzach, otwarcie miasta w kierunku rzeki Słupi, integrowanie zieleni z architekturą. Wartości historyczne i zabytkowe powiązane z ochroną i rozwojem dziedzictwa kulturowego tworzą w projekcie nową bazę wizerunkową dla Ustki. Propozycje projektowe ukierunkowane są również na zmiany w lokalnym przemyśle i implementacje nowych technologii, co otwiera drogi rozwoju sektora zatrudnienia, a więc wzrost oraz stabilizację ekonomiczną mieszkańców przez cały rok, w kontraście do obecnej letniej prosperity wakacyjnej.

III NAGRODA – 2 000 PLN

dla pana

KAROLA PIETERA

za pracę

FAMILOK XXI WIEKU

REWITALIZACJA OSIEDLA PATRONACKIEGO „WERDON” W RUDZIE ŚLĄSKIEJ

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

pod opieką

DR INŻ. ARCH. JANA KUBECA

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

Głównym założeniem projektu jest stworzenie modelowego przykładu przywrócenia wartości zdegradowanej tkanki miejskiej z jednoczesnym umocnieniem więzi społecznych. Projekt proponuje zmiany w istniejącej zabudowie, nowe obiekty mieszkalne, rozwiązanie problemu parkowania i nowe zagospodarowanie placu wewnątrz zabudowy z ciekawym systemem pawilonów.

Nowe obiekty mają zostać wzniesione w prefabrykowanej technologii szkieletu drewnianego. Wybrano technologię charakteryzującą się energooszczędnością oraz możliwością łatwego montażu, demontażu i ponownego zastosowania. Jednocześnie autor proponuje  utworzenie na miejscu małej hali produkcyjnej systemu modułowego gdzie po odpowiednim przeszkoleniu mogliby pracować okoliczni i przyszli mieszkańcy. Takie podejście ma znaczenie zarówno społeczne jak i związane z ograniczeniem transportu a tym samym śladu węglowego nowej inwestycji.

Jury oceniło wysoko te koncepcje jak również propozycję zagospodarowania placu z użyciem pawilonów. Pawilony mogą być wykorzystane częściowo w celach handlowych oraz w organizacji przestrzeni dla rekreacji, przechowywania, uprawy roślin i jako miejsce dla odnawialnych źródeł energii oraz do zbierania deszczówki.

Sąd konkursowy zwrócił uwagę na ogromny szacunek autora dla lokalnej tradycji oraz zastanych wartości kulturowych i docenił próbę ich wzmocnienia oraz zaprezentowane w projekcie przywrócenie prymatu stref wspólnych. Projekt stanowi również rodzaj wytycznych pozwalających na uniwersalne użycie rozwiązań w procesach przemian różnych kolonii robotniczych.

Nie bez znaczenia dla decyzji sądu była również forma graficzna opracowania i wysokie walory architektoniczno-urbanistyczne propozycji projektowej.

II NAGRODA – 3 000 PLN

dla pana

ALEKSA KACPRZAKA

za pracę

MASOWA PERSONALIZACJA Z WYKORZYSTANIEM TECHNOLOGII PREFABRYKOWANEJ. PROJEKT ZESPOŁU JEDNOSTEK MIESZKALNYCH NA WARSZAWSKICH SIEKIERKACH

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ

pod opieką

PROF. DR HAB. INŻ. ARCH. EWY KURYŁOWICZ

 

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

Osiedle zaprojektowane zostało z wykorzystaniem prefabrykacji drewnianej na bazie zaproponowanego systemu realizującego zasady tzw. masowej personalizacji.

Autor zaprojektował system prefabrykatów CLT zapewniający maksymalną wariantowość cech budynku, przy minimalnej ilości elementów. Stworzyło to możliwość personalizacji, przy potencjalnej masowości zastosowania. W ramach systemu zaproponowany został proces - aplikacja, w którym użytkownik w sposób przystępny może konfigurować architekturę budynku, dopasowując ją do indywidualnych potrzeb i może się ona zmieniać w czasie.

Koncepcja projektowa jest próbą poszukiwania odpowiedzi na pytanie w jaki sposób w dobie kryzysu ekonomicznego i środowiskowego kształtować i realizować architekturę dla szerokiego odbiorcy i zaspokajającą jednocześnie indywidualne potrzeby i preferencje.

Sąd konkursowy ocenił że jest to współcześnie pytanie kluczowe dla kształtujących środowisko zbudowane a odpowiedź udzielona przez autora bardzo dobrze wpisuje się w założenia ekonomii cyrkularnej i rozwoju zrównoważonego. Jednocześnie oceniający docenili wpisanie osiedla w kontekst i walory architektoniczne rozwiązania.

I NAGRODA – 5 000 PLN

dla pani

MARCELINY TERELAK

za pracę

RAMA I WYPEŁNIENIE. STRUKTURA DOPASOWUJĄCA SIĘ DO ZMIAN PRZY

UL. KRZYWEJ WE WROCŁAWIU

przygotowaną i obronioną na

WYDZIALE ARCHITEKTURY POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ

pod opieką

DR HAB. INŻ. ARCH. MAGDALENY BABORSKIEJ-NAROŻNY

UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO:

Zaprezentowany przez autorkę projekt dotyczy koncepcji architektonicznej zespołu budynków, które uzupełniają i porządkują zabudowę konkretnego wrocławskiego kwartału, a jednocześnie sam zaprojektowany system może być użyty także w innej lokalizacji. Autorka w oparciu o analizy urbanistyczne i  założenia Open Building Concept proponuje ramę konstrukcyjną wraz z infrastrukturą techniczną, która zostaje wypełniona elementami elewacyjnymi i wewnętrzym układem przestrzennym, na który wpływ mają w projekcie przyszli użytkownicy. Podejście to zakłada elastyczne kształtowanie powierzchni użytkowej budynków i jej adaptowalność do zmieniających się potrzeb i funkcji. Możliwa jest modyfikacja komponentów budowlanych i materiałów w różnych momentach cyklu życia obiektu. Dzięki zaprojektowanym demontowalnym elementom możliwe jest uzyskanie mniejszej lub większej powierzchni w zależności od potrzebnej funkcji. Czynnikiem umożliwiającym ponowne użycie elementów jest zastosowanie detali i połączeń, dzięki którym można rozłożyć segmenty bez ich uszkodzenia.

Sąd konkursowy docenił pracę za bardzo dobre wpisanie koncepcji w założenia gospodarki cyrkularnej, podejście projektowe zgodne z zasadą „projektowania dla demontażu”, włączenie mieszkańców w proces projektowy, zastosowanie materiałów o niskim śladzie węglowym, udaną rewitalizację opracowanego kwartału (w tym za analizy zieleni i problemu parkowania) oraz oryginalny i atrakcyjny wyraz architektoniczny.  Warto podkreślić że projektowany obiekt oparty jest na rozwiązaniach modułowych i elementach prefabrykowanych, co jednak nie prowadzi do formalnej nudy i umożliwia zmiany w formie obiektu wraz z upływem czasu i zmianą potrzeb.