Wykładowcy

prof. dr hab. inż. Bogusław Piotr Szmygin

Kierownik Katedry Konserwacji Zabytków 

Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej

Specjalizuje się w zagadnieniach ochrony i konserwacji zabytków architektury (m.in. teoria konserwatorska, Światowe Dziedzictwo UNESCO, rewitalizacja miast historycznych, ochrona ruin, wartościowanie zabytków, zarzadzanie zabytkami). Autor ponad 150 publikacji (m.in. monografii „Kształtowanie koncepcji zabytku i doktryny konserwatorskiej w Polsce w XX wieku”, „Vademecum Konserwatora Zabytków”, „Zasady projektowania i umieszczania nośników informacji wizualnej i reklam na obiektach i w obszarach zabytkowych”, „Światowe Dziedzictwo Kultury UNESCO – charakterystyka, metodologia, zarządzanie”, „Wartościowanie dziedzictwa w systemie SV – metoda i przykłady zastosowania”, „Badania techniczne historycznych ruin” ). Redaktor naukowy ponad trzydziestu monografii, koordynator kilkunastu programów badawczych i edukacyjnych, autor kilkudziesięciu scenariuszy filmów edukacyjnych. Kierownik specjalności „Ochrona Zabytków Architektury” na WBiA PL (2008+); kierownik specjalności „Sustainable Urban Revitalization” na WBiA (2009+). Redaktor naczelny czasopisma „Ochrona Dziedzictwa Kulturowego” (2016+).

Kierownik Katedry Konserwacji Zabytków Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej (2004+); dziekan Wydziału Budownictwa i Architektury PL (2005-12; 2016+); prorektor Politechniki Lubelskiej (2012-2016); prezes Fundacji Rozwoju PL (2008-13); autor strategii rozwoju Politechniki Lubelskiej 2012-2020.

Prezes Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS (2008+2017), prezes Międzynarodowego Komitetu Teorii Konserwatorskiej (2017+), przewodniczący Komitetu ds. Światowego Dziedzictwa UNESCO w Polsce (2011-14), członek Komitetu Urbanistyki i Architektury PAN (2012+), członek Rady Ochrony Zabytków (2007+); Przewodniczący Komitetu Ochrony Zabytków Miasta Lublina (2010-12).

 dr hab. inż. arch. Piotr Molski, prof em. Politechniki Warszawskiej

Od 1976 r. pracownik naukowo- dydaktyczny Wydziału Architektury PW; od 2008 r. Kierownik Zakładu Konserwacji Zabytków, po reorganizacji - Zakładu Dziedzictwa Architektonicznego i Sztuki (2013 – 2022); 

1999 - 2002  - koordynator Krajowego Programu Ministerstwa Kultury i Sztuki „Ochrona i Konserwacja Architektury Obronnej”; 2004 – 2009 przewodniczący Komisji Architektury Militarnej, 2009 – 2017 Sekretarz Generalny, a od 2017 - Wiceprezes  Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS; 

Członek licznych rad konserwatorskich i ochrony dziedzictwa kulturowego (w tym – 

przy zespołach zabytkowych w Ciechanowcu, Gdańsku, Giżycku, Kłodzku, Srebrnej Górze), Wojewódzkiej Rady Konserwatorskiej przy Mazowieckim, Wojewódzkim Konserwatorze Zabytków; Społecznej Rady Ochrony Dziedzictwa Kulturowego przy Prezydencie m.st. Warszawy). Od 2021 - członek Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego;

Autor/współautor licznych prac i projektów naukowo-badawczych oraz publikacji naukowych; współautor programu specjalności „Dziedzictwo Architektoniczne” w programie studiów na WA PW oraz programu studium podyplomowego „Procesy projektowe w obiektach i zespołach zabytkowych”.  

dr inż. arch. Marcin Górski

Zakład Dziedzictwa Architektonicznego i Sztuki

kierownik Pracowni Ochrony i Konserwacji Zabytków

Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (WAPW). Specjalizuje się w zagadnieniach związanych z konserwacją i adaptacją obiektów zabytkowych. Autor ponad trzydziestu artykułów i publikacji naukowych. Współautor wielu koncepcji i projektów w zakresie rewaloryzacji zabytkowych zespołów i obiektów architektonicznych, w tym obiektów architektury obronnej. W 2007 roku obronił rozprawę doktorską pt.: Parki tematyczne jako forma zagospodarowania zabytkowych XIX-wiecznych zespołów obronnych w Polsce (promotor prof. zw. dr hab. inż. arch. A. Tomaszewski). Kierownik Pracowni Ochrony i Konserwacji Zabytków Zakładu Dziedzictwa Architektonicznego i Sztuki Wydziału Architektury PW. Członek Komisji Architektury Militarnej PKN ICOMOS, międzynarodowej Rady Naukowej przy Network of the Culture Route Fortified Monuments FORTE CULTURA e.V oraz Polskiego Stowarzyszenia Mykologów Budownictwa. Członek Rady Naukowo-Konsultacyjnej do spraw Fortecznego Parku Kulturowego w Srebrnej Górze oraz zespołu konsultacyjnego do spraw budownictwa drewnianego przy Departamencie Ochrony Zabytków MKiDN.

Ekspert w zakresie ochrony architektury obronnej oraz architektury drewnianej. Od 2007 roku współwłaściciel konserwatorskiej pracowni architektonicznej „festgrupa”, posiada uprawnienia specjalisty mykologiczno-budowlanego 6/Sp/03/09 PSMB oraz budowlane do projektowania bez ograniczeń MA/126/21.

dr inż. arch. Piotr Kilanowski

Zakład Architektury Polskiej

Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej

architekt, absolwent WAPW (2010), doktorat tamże (2018). Od 2010 r. współpracownik w Pracowni Architektoniczno-Konserwatorskiej „Proart”, współautor projektów przebudowy, rozbudowy i budowy budynków oraz wnętrz zabytkowych i historycznych w Warszawie i okolicy (m. in. przy ul. Foksal, Jagiellońskiej, Noakowskiego, Okrzei i Poznańskiej) . Od 2017 r. asystent, następnie adiunkt w Zakładzie Architektury Polskiej WAPW. Od 2022 samodzielna działalność projektowa i ekspercka, m. in. projekty odtworzenia fasad w budynkach przy ul. Targowej, Poznańskiej i Nowogrodzkiej). Nagrody i wyróżnienia za projekty konkursowe w Warszawie (2006) i Łodzi (2017). Od 2022 r. członek Rady Ochrony Zabytków przy Prezydencie m. st. Warszawy i redaktor tematyczny w czasopiśmie "Studia do Dziejów Architektury i Urbanistyki w Polsce". Autor uhonorowanej nagrodami monografii poświęconej utraconym kamienicom warszawskim z lat 1909-1914 (2021) oraz szeregu poświęconych zwłaszcza architekturze przełomu XIX i XX wieku rozdziałów i artykułów m.in. w czasopismach „Ochrona Zabytków”, „Spotkania z Zabytkami”, "Architektura-Murator" czy „Zawód: Architekt".

dr inż. Katarzyna Pałubska

Wydział Nauk Historycznych 

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

architekt krajobrazu, doktorat dotyczący zabytkowego krajobrazu fortecznego obroniony na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (2010). Adiunkt na Uniwersytecie K. S. Wyszyńskiego w Warszawie (2020-). Wykładowca UMK w Toruniu, w zakresie zarządzania dziedzictwem kulturowym (2012-), adiunkt w Zakładzie Architektury Krajobrazu na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie (2010-2018). Wiceprezes Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS, członek międzynarodowych komisji ICOMOS: ISCCL (ICOMOS-IFLA) i THEOPHILOS, ekspert grupy roboczej „Heritage & Climate Change” przy Komisji Europejskiej UE (2020-2022) i ICOMOS EURO-GROUP (2024-). W latach 2020-2024, zastępca a następnie dyrektor Departamentu Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 2018-2020 zastępca Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W latach 2006-2014 współpracownik Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków, w tym autor planu ochrony parku kulturowego XIX fortyfikacji Twierdzy Warszawa.

Od 2020 zainicjowała powstanie kilku grup eksperckich w MKIDN odpowiedzialnych za opracowanie wytycznych konserwatorskich Generalnego Konserwatora Zabytków, min. dotyczących zabytkowych fortyfikacji, przestrzeni publicznych, zabytkowego drewna. Koordynator i główny autor dokumentu strategicznego MKIDN - Krajowego Programu Ochrony Zabytków i Opieki nad Zabytkami na lata 2023-2026.

Od 20 lat aktywnie angażuje się w działalność edukacyjną, społeczną, naukową w zakresie ochrony zabytków, krajobrazu kulturowego i zarządzania dziedzictwem kulturowym. Autorka kilkadziesiąt artykułów naukowych i rozdziałów w monografiach.

dr inż. Maciej Trochonowicz 

Katedra Konserwacji Zabytków

Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej

Absolwent Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej, specjalność Ochrona Zabytków Architektury i Urbanistyki. Doktorat w dyscyplinie budownictwo nadany w 2011 r., tytuł pracy: „Analiza skuteczności przepon wykonywanych metodami iniekcji chemicznej w murach z opoki wapnistej”. Od 2001 pracownik naukowo-dydaktyczny Politechniki Lubelskiej. Obecnie adiunkt w Katedrze Konserwacji Zabytków.

Dorobek naukowy dotyczący obszaru nauk technicznych w zakresie budownictwa, architektury i konserwacji zabytków. Obejmuje zagadnienia związane z: ochroną obiektów zabytkowych pozostawionych w stanie trwałej ruiny, ochroną i utrzymaniem obiektów architektury wernakularnej, architekturą militarną, oceną stanu technicznego budynków zabytkowych i historycznych, badaniami in situ obiektów zabytkowych, badaniami materiałów stosowanych do dociepleń wewnętrznych i do wykonywania izolacji wtórnych w obiektach istniejących, badaniami zawilgocenia i zasolenia murów, badaniami termowizyjnymi, badaniami cech wytrzymałościowych i cieplnych drewna i materiałów drewnopochodnych. Autor i współautor: artykułów naukowych i popularnonaukowych, rozdziałów monografii i monografii. W sumie działalność publikacyjna zawiera około 90 pozycji.

Prowadzi wykłady, laboratoria i ćwiczenia z przedmiotów: fizyka budowli, izolacje i osuszanie budowli, eksploatacja i remonty budynków. Jest promotorem ponad 120 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich.

Jest autorem i współautorem ekspertyz budowlanych i opinii technicznych dotyczących oceny stanu technicznego obiektów, określania przyczyn zaistniałej sytuacji oraz propozycji doboru technologii wykonania napraw. Autor i współautor ponad 240 prac tego typu, z czego około 60 w ostatnich 5 latach.

dr inż. Bartosz Szostak

Katedra Konserwacji Zabytków

Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej 

 Absolwent Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej, specjalność Remonty i Konserwacja Zabytków. Doktorat w dyscyplinie budownictwo nadany w 2020 r., tytuł pracy: „Modyfikowanie właściwości młodego betonu przez zastosowanie dodatku krzemionkowych popiołów lotnych i nanodomieszki CSH”. Od 2014 pracownik naukowo-dydaktyczny Politechniki Lubelskiej. Obecnie adiunkt w Katedrze Konserwacji Zabytków i prodziekan Wydziału Budownictwa i Architektury ds. studenckich Politechniki Lubelskiej.

Dorobek naukowy dotyczący obszaru nauk technicznych w zakresie budownictwa oraz architektury i konserwacji zabytków. Obejmuje zagadnienia związane z: ochroną obiektów zabytkowych, oceną stanu technicznego, badaniami in situ obiektów zabytkowych, badaniami zawilgocenia i zasolenia murów, analizami konstrukcji obiektów współczesnych i zabytkowych.

Uprawnienia budowlane do kierowania robotami budowlanymi i do projektowania w specjalności konstrukcyjno-budowlanej bez ograniczeń od 2015 roku. Autor i współautor artykułów naukowych i popularnonaukowych, rozdziałów monografii i monografii. W sumie działalność publikacyjna zawiera około 40 pozycji. Uczestnik międzynarodowych projektów naukowych i edukacyjnych w programach takich jak INTERREG oraz Erasmus.

Prowadzi wykłady i projekty z przedmiotów: eksploatacja i remonty budynków, przebudowy i adaptacje obiektów tradycyjnych i zabytkowych, remonty budynków, modernizacja obiektów architektonicznych, konstrukcje murowe obiektów tradycyjnych, zaawansowane techniki BIM. Jest promotorem ponad 70 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich.

Jest autorem i współautorem projektów budowlanych, ekspertyz  i opinii technicznych dotyczących oceny stanu technicznego obiektów. Autor i współautor ponad 300 prac tego typu.

mgr  Marcin Kozarzewski

Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Od 1996 jest wykładowcą na Wydziale Konserwacji Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 2011 prowadzi również wykłady na Studiach Podyplomowych – Ochrona dziedzictwa kulturowego – miasto historyczne na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 2004 –  przedsiębiorca, założyciel firmy Monument Service.

Wieloletnie doświadczenie skierowało zainteresowania zawodowe na kompleksową konserwację historycznych wnętrz i powierzchni architektonicznych oraz projektowanie konserwatorskie. Do osiągnięć w tym zakresie należą m.in. rewitalizacja kościoła w Brochowie (projekt i realizacja), projekty rewitalizacji Archikatedry Warszawskiej i projekty dla Łazienek Królewskich (Pałac na Wodzie i świątynia Diany), projekty prac konserwatorskich dla Muzeum Warszawy, program konserwacji Świątyni Diany w Arkadii – Nieborowie), realizacje na zamku w Malborku obejmujących wyposażenie, wystrój i powierzchnie architektoniczne w zespołach Wielkiego Refektarza, Refektarz Konwentu, Dormitoriach i wszystkie elewacje skrzydła zachodniego. Do tej samej kategorii prac należą konserwacja katedry w Kołobrzegu, prace w pocysterskim zespole w Paradyżu, kościoły w Brochowie i Kosieczynie, pałac w Sannikach, biblioteka w zespole poaugustiańskim w Żaganiu. Do szczególnych osiągnięć należy zaliczyć kierowanie pracami konserwatorskimi przy zakończonej w 2016 r. odbudowie kościoła na Zamku Wysokim w Malborku wraz rekonstrukcją mozaikowej figury Madonny na elewacji kościoła. W latach 2017-2020 kierował m. in. rewitalizacją wnętrza kościoła NMP w Białogardzie, pracami konserwatorskimi w obiektach Elektrowni Powiśle w Warszawie, konserwacją „Pomników historii”: Pałacu Steinertów w Łodzi, Katedry Płockiej, kościoła w Klępsku i zespołu pocysterskiego w Paradyżu. Realizuje także prace związane z ochroną polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą, kierując pracami m.in. przy kaplicach Krzyżanowskich i Barczewskich  na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.